Action Skoatter

 

De velden bij Blokkers waren bedekt onder een laagje sneeuw dat nog van geen wijken wilde weten. Vandaar dat nota bene voorzitter Jeroen zelf al op vrijdagmiddag een streep zette door het volledige thuisprogramma. Jammer voor de thuisspelende ploegen dat naast het velden keuren, het sneeuwschuiven nog niet tot zijn uitdijende takenpakket behoort. 

 

Het slechte nieuws zorgde nog niet paniek bij ons, wij speelden immers uit. Het was wel jammer dat daardoor ons geplande kampioenendiner moest worden uitgesteld. Dat houden we nog tegoed, dus geen probleem. In zowel de meiden- als de ouders app-groepen werd gefilosofeerd over de kansen dat we een groen veld en dus groen licht zouden krijgen. “ik zie het somber in”, schreef ik. Hier sprak iemand met 40 jaar voetbalervaring, als speler en trainer. Door de wol geverfd, iemand die de klappen van de zweep kent. Na zoveel jaar krijg je een 6de zintuig voor dat soort dingen. Dan heb je geen weercomputer of buienradar meer nodig om tot een goed inzicht te komen. 

 

Maar goed, de wedstrijd ging gewoon door en met een ruime selectie reisden we af in de richting van een kil Alkmaar voor de wedstrijd tegen Jong-Holland MO15-1. Ons was bouwkeet 11 toebedeeld als kleedhok, samen met nog een team die gelukkig op dat moment niet aanwezig was. Dat was maar goed ook, want met ons eigen team paste het maar net. Opvallend waren de compleet groene velden. Vermoedelijk was iemand bij Jong-Holland met een föhn aan de gang geweest, want er was werkelijk geen vlokje op het hele complex te bespeuren. Des te opvallender omdat andere wedstrijden in onze poule en van onze Dames die in Alkmaar gespeeld werden, “gewoon” waren afgelast.

 

De kenners weten dat het complex van Jong-Holland bestaat uit voetbalvelden omringd door een paardenrenbaan. Even gingen mijn gedachten terug naar mijn jeugd. Iedere zondag luisterde ik “Langs de Lijn” met o.a. ook het paardenrennen. De stem van Hans Eijsvogel staat vers in mijn geheugen gegrift: 

“Action Skoatter aan de binnenkant op kop, Action Skoatter versneld, Nog steeds Action Skoatter, Action Skoatter, door de laatste bocht en nu op het rechte eind! Action Skoatter gaat hem pakken!! Ennnnn Spitfire wint de race!!!”

Leuk weetje: Action Skoatter is tot Draver van de 20ste Eeuw gekroond. Toch een mooie eretitel, al zal het paard dat zelf niet bewust hebben ervaren…. Zowel Action Skoatter als Hans Eijsvogel zijn niet meer, maar in mijn geheugen leven ze voort! 

 

Ik dwaal weer eens af. Heden ten dage waren wij ter plaatse voor een potje voetbal. De sneeuw mocht dan wel weg zijn, de koude vlagerige wind was dat niet. Stevig ingepakt arriveerden begeleiding en supporters bij Veld C. Het enige grasveld op het complex. De wedstrijd was de kennismaking voor de meiden met de 1ste klasse. Dat gold ook voor Jong-Holland die met hun 2de plaats in de vorige competitie ook een promotie hadden verdiend. We hadden voor aanvang een gezellig onderonsje met de coach van de tegenpartij. In enkele minuten werden minimaal 10 onderwerpen behandeld waaronder de maandelijkse perikelen bij de meiden (mijn specialisme), maar ook dat zij liefst 4 afzeggingen hadden. Het is niet bekend of het 1 met het ander te maken had. 

 

De wedstrijd stond onder leiding van wat mij betreft de beste scheidsrechter die ik in tijden heb meegemaakt. Hij voelde de wedstrijd perfect aan, ging leuk om met de meiden en volgers. Overtredingen werden gewoon afgefloten (best wel zeldzaam bij het meidenvoetbal). Verder werden veterstrikmomenten ingelast (geen overbodige luxe voor beide teams). Het ontlokte mij de uitspraak dat we een boze mail naar de veterstrikdocent gingen sturen, niet realiserende dat 1 docent (moeder) op 2 meter afstand van mij stond. Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Die mail hoefde niet meer gestuurd te worden… Eenmaal zat de leidsman er wel naast. Hij bevroedde dat 1 van de dames van Jong-Holland op gympen speelde en liet het schoeisel door de coach inspecteren. Dit bleek niet het geval, maar ik kan me voorstellen dat het zo leek. De thuisploeg werd op dat moment helemaal dronken gespeeld, dus enkele dames stonden niet heel stabiel meer op de beentjes. Nee geintje mensen, hiermee doe ik de tegenstander tekort, maar ja, het staat wel leuk. 

 

Die laatste passage is beetje een spoiler alert, maar blijf er nog even bij mensen. Zoals bijna altijd het geval is bij de meiden, was het begin wat afwachtend van Blokkers-kant. Jong-Holland kwam zodoende enkele malen in de buurt van Jasmijn zonder gevaarlijk te worden. Ik geloof dat we nog een corner moesten toestaan en dat was het wel. De meiden namen de regie in handen. Dominique en Daisy raakten vlak achter elkaar de paal en de lat. Gelukkig was Nikki wel zo verstandig om de bal in doel te plaatsen. Even later was ze echter minder boelkloedig en schoot ze alleen voor de keeper over.

De 2de helft werd het nog meer eenrichtingsverkeer. Er werden veel kansen gemist. De dames voorin leken op zeker moment het vertrouwen een beetje te verliezen. Niemand leek meer te durven schieten en er werd eindeloos rond getikt om de zestien heen. Ivaila raakte nog maar eens de lat, maar het was Daisy die dankzij een schot tegen de paal de Latje-paal Trofee mee naar huis mocht nemen. Ivaila probeerde daarna op gelijke hoogte te komen, maar zij schoot net naast. 

 

Gelukkig werd er ook nog 2x gescoord. Do scoorde uit een rebound van dichtbij en Rosalie deed dat met een keurig geplaatst schot in de hoek. Zodoende werd het krachtsverschil toch nog uitgedrukt in een ruime overwinning. Jasmijn stond het allemaal vanaf een afstandje te bekijken. Zij kreeg de 2de helft welgeteld 1 rollertje te verwerken. Dat was een stuk minder dan ik haar had beloofd. 

 

Overigens realiseer ik mij nu dat in verslagen meestal mooie doelpunten worden beschreven. Dat heeft tot gevolg dat vaak dezelfde namen worden genoemd. Hiermee doe ik eigenlijk de verdediging en het middenveld tekort. Als je weer zag hoe solide de defensie stond onder leiding van Isa. Hoe sterk Haly, kleine Sil, Rosa en Lieke hun tegenstanders kort hielden. Als je ook zag hoe netjes dames als Ziva, Anouk, Rosalie en Robin op het middenveld heersten dankzij goed positiespel. Dan is het voor onze voorhoede ook wel makkelijker om tot kansen te komen. Dat wilde ik ook even kwijt. 

 

Na het laatste fluitsignaal gingen we zo snel als Action Skoatter naar de kleedkamer, want we begonnen al aardig onderkoeld te raken. Keurige winst, lekker gespeeld. Prima om zo te beginnen in de 1ste klasse, al weten we dat er hele zware potjes aan zitten te komen. Dat kunt u gerust van mij aannemen, want hier spreekt iemand met 40 jaar voetbalervaring......

 

Tot volgende week! Dan gaat het stormen! Letterlijk wel te verstaan.