Poltergeist

In mijn jeugdtijd was de herfstperiode een onzekere tijd voor de gemiddelde Noord-Hollandse amateurvoetballer. Vanaf maandag werd wekelijks met angst en beven uitgekeken naar het weerbericht voor de vrijdag en zaterdagochtend. Een regenzone vanaf de Atlantische oceaan kon soms net de druppel zijn die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen voor de Hollandsche grasvelden. Die onzekerheid bleef aanwezig tot de wedstrijddag zelf aangezien weermodellen destijds werden gemaakt met een Commodore 64 computer; kortom, niet echt betrouwbaar.

Onze meiden kennen dit fenomeen eigenlijk niet. Een paar herfstfrontjes doen de artificiële grasmatten geen kwaad. Een afgelasting door slecht weer is een zeldzaamheid geworden. Ook mijn herinneringen van vroeger tijden waren een beetje verwaterd. Maar toen afgelopen donderdag de trainingen werden afgelast vanwege de barre omstandigheden begon ik nattigheid te voelen. Vrijdagavond was de situatie nog steeds dermate slecht, dat een groot deel van de ochtendwedstrijden al moest worden geschrapt. De 3 kunstgrasvelden waren door de hevige regenval omgetoverd in 3 golfslagbaden waar Ranomi Kromowidjojo haar baantjes in kon zwemmen. Grote kans dat wij een weekendje vrij zouden hebben. Toen ik de meiden hierop attendeerde volgde een aantal reacties waaruit ik kon opmaken dat de meeste meiden in een staat van verwarring verkeerden. Hoezo.. misschien afgelast?

Zaterdagmiddag was van het waterballet gelukkig in eerste instantie weinig te merken. Alleen aan de rand van de velden lagen hoopjes weggedreven kurkkorrels. Zodoende konden wij aantreden voor onze 2de wedstrijd in de 2de fase. Na 1 speelronde waren wij de trotse koploper. Niet alleen dankzij de overwinning op West-Friezen, maar ook vooral omdat geen andere wedstrijden waren gespeeld…. Tegenstander was Spirit’30 uit Hoogkarspel.

Of het door een gevoel van euforie kwam dat de wedstrijd toch doorging, of door het vooruitzicht op een 3de helft met patatjes, wij weten het niet. Maar feit was dat de meiden niet te hanteren waren in de kleedkamer. De spanningsboog was voor het gemak maar helemaal thuisgelaten denk ik. Op zich logisch aangezien deze toch nooit gebruikt wordt… Verder werd ik ruw gestoord door een ziptop die door de plaatselijke Poltergeist tegen een muur bleef plakken. Tenminste, ik hield het maar bij deze verklaring. Als ik de ins en outs van statische elektriciteit in een drukke kleedkamer zou moeten uitleggen, was ik nog wel even bezig. Mochten de meiden n.a.v. dit voorval nachtmerries hebben gehad, dan bied ik alsnog mijn excuses aan.

Onze meiden hadden gelukkig hun adrenalinelevel uit de kleedkamer meegenomen naar het veld. Ze begonnen in de regen furieus tegen een hulpeloos Spirit. Zou die Poltergeist soms ook meegegaan zijn? Hoe dan ook, binnen 10 minuten was het al 2-0 door 2 treffers van Nikki. Bij de eerste goal reageerde ze als enige alert toen een Spirit-dame de bal kwijt was. Met een droog schot in de hoek gaf ze de doelvrouw geen kans op een heldenrol. De 2de goal kwam uit de lucht vallen, letterlijk dan. Dominique stuurde de bal met een hoooge voorzet in een baan om de aarde. Eenmaal gevangen door de zwaartekracht viel deze hard naar beneden en een inslag leek onvermijdelijk. Maar ja… we noemen onze spits niet voor niets SpoedNikki.. Zij zorgde er met een schampneuskopbal voor dat het ruimtevaartuig veilig landde in het doel van de tegenstander. Ik ben dan geen raketgeleerde, maar ik weet wel dat Andre Kuipers dit niet beter had gedaan.

Spirit was wakker geschut en begon ook aan de wedstrijd. Zo ontspon zich vervolgens een levendig duel met weinig echte kansen. Blokkers was iets beter, maar Spirit had ook enkele handige dames in de gelederen. Een enkele keer kwamen ze dichtbij ons doel, maar dan waren er altijd weer watertrappelende Blokkers-benen als reddingsboei.

Zodoende kreeg keepster Jasmijn lange tijd weinig te doen. We spoelen daarom de band even vooruit naar halverwege de 2de helft. Spirit drong een beetje aan en Blokkers had even een mindere fase. Na een klutsbal buiten onze zestien ontstond plots de enige echte kans voor de uitploeg. Jasmijn won het 1 tegen 1 duel met de Spirit-aanvalster. De jury beoordeelde deze actie met een 9+. De onvoldoende die ze van het jurylid uit Hoogkarspel kreeg, werd gelukkig weggestreept.

De laatste fase namen onze meiden het heft weer in handen. Dat leidde tot een handvol kansen en 2 handen vol aan corners. Dominique was de enige die doel trof en zodoende haar eerste competitietreffer maakte. Eindstand 3-0.

Volgende week wacht ons een nieuwe krachtmeting met onze buur Always Forward. Als ik de weersvoorspellingen mag geloven, moeten we onze zwembandjes weer meenemen..... tot ziens.