Derby no2

 

In mijn vorige verslag heb ik aangegeven dat boerenkool in september niet kan. Wat blijkt nu; de schappen in de supermarkt liggen al vol met boerenkool. Mijn opmerking is mij niet in dank afgenomen door de Boerenkoolkwekers. Zij eisen nu een rectificatie. Welnu, bij deze. Als goedmaker heb ik vanmorgen een zak boerenkool gekocht. Komende week is het nog net september, daarmee heb ik mijn fout wel toegegeven.

 

Verder moet ik nog een excuus maken. Ik heb 1 grote zwakte en dat is mijn eeuwige drang om met scheidsrechters inhoudelijk sterke discussies aan te gaan. Dit seizoen had ik mij voorgenomen om mijn mening nu eens binnensmonds te houden. Ook als die in grote mate afwijkt van die van de arbiter. Helaas, juist in de week van de scheidsrechter, heb ik gezondigd. Bijna 2,5 wedstrijd heb ik het volgehouden. 

Maar toen ontsnapte op een onbewaakt moment als lucht uit een lekke band een hartenkreet over het veld die iedereen, inclusief de vrijwilliger op het veld, goed kon horen. Daarna ontstond een ouderwetse discussie op het veld die ik uiteraard verloor. Het voelde een beetje als thuis… Ik begin weer op 0 en ga voor een nieuw record dat nu officieel op 2,5 wedstrijd staat. Het deugpuntje wat ik een paar weken terug had gescoord, mocht ik weer inleveren. 

 

Deze week stond de 2de derby van het seizoen op het programma, tegen de dames van Westfriezen. Zo beladen als de wedstrijd tegen Forward werd beleefd, zo relaxed leefden we toe naar dit duel. Die intense rust bleef in de ploeg hangen, ook toen de wedstrijd al lang en breed begonnen was. Westfriezen schudde ons ruw wakker door de 1-0 te scoren. Nog bedankt daarvoor. 

 

De supporters maakten zich nog geen zorgen. “Deze ploeg is als een diesel, die moet eerst rustig opstarten en gedurende de wedstrijd komen de meiden steeds meer opzetten.”, hoorde ik een stem achter mij roepen. Nou dat van die diesel klopt wel aardig. Niet alleen qua spel. Qua kansen benutten zouden de meiden namelijk een beetje 1 op 18 lopen. Hierover later meer.

 

Het klopte ook dat onze toppers langzaam maar zeker de tegenstander terugdrukte. Eerst aarzelend, later steeds nadrukkelijker. Het Blokkerse offensief werd abrupt onderbroken doordat iets op het veld werd gegooid. Water wel te verstaan, in de vorm van neerslag. Heel veel neerslag. “Weine nicht wenn der Regen fällt”, zong Drafi Deutscher al eens. De meiden deden dat ook niet, maar de scheids had hier geen trek in. Hij dirigeerde de speelsters naar de zijkant alwaar ze konden schuilen tegen het natuurgeweld. Sommige meiden gingen langs de kant van het veld lekker kwebbelen met een paar toeschouwers. Die moest ik toch even het principe van schuilen voor de regen toelichten. Als een wolkbreuk de meiden al niet afhoudt van gekwebbel, dan snapt u wat wij soms moeten doormaken… 

 

Overigens had ik de beschikking over een kanariegele Blokkers-paraplu, die ik aangereikt kreeg van een supporter. Dat is beter dan vuurwerk of bekertjes… 

 

De regenbreak was slechts uitstel van executie voor Westfriezen. Blokkers breidde haar overwicht alleen meer verder uit. De meiden speelden gewoon een hele goede wedstrijd. Er werd goed overgespeeld op het middenveld. De aanvalsters waren voortdurend dreigend en achterin hadden we al helemaal niets meer te vrezen. Westfriezen kwam amper meer bij ons doel en Blokkers creëerde vele kansen Scoren bleek een uitdaging te zijn. Gelukkig wisten we 3x het net wel te vinden, waardoor de volkomen verdiende winst werd behaald. Voor de 2de keer door vanuit achterstand terug te komen.  

 

Trots als een pauw op deze meiden. 3 gespeeld, 3 gewonnen en dat met prima voetbal. Eerlijk gezegd hadden we dit ook niet voorzien, maar op deze manier worden we graag vaker verrast. Met veel vertrouwen kijken we uit naar de kraker van volgende week tegen nummer 2 VVS, het andere oranje. Tot dan.