Verslagje

v.v. de Blokkers MO15-2

2 - 0

Always Forward MO15-2

Competitie

2e klasse Zwaluwen Jeugd Reeks (1e fase) 02

Datum

16 september 2023 13:15

Scheidsrechter

M. Dop

Accommodatie

Sportpark De Blokkers
Gildenweg 23 A
1695GD
BLOKKER
tel. 0229-240350

We schrijven zaterdag 16 september. Ondanks dat de bomen hun eerste blaadjes beginnen te verliezen, wil de zomerwarmte van nog geen wijken weten. Dit was op zich al reden genoeg voor een oververhit wedstrijdje. De temperatuur lag in de koppies nog wat graden hoger. Er stond namelijk een heuse derby op het programma tegen de leeftijdsgenootjes van Always Forward. De ploeg die 2 seizoenen terug het kampioenschap voor onze neusjes wegkaapte. Het is bovendien een ploeg waarin ex-ploeggenoten, vriendinnen en bekenden van onze meiden voetballen. Ja, dat is dan toch wel een dingetje. Je komt elkaar maandag toch weer tegen op het schoolplein, trapveldje of in het nablijflokaal. Verliezen zou gezichtsverlies en hoon opleveren en dat was geen optie.

Sentimenten over en weer. Een goede basis voor een spannend en intens duel, maar geen goede basis voor kwalitatief goed voetbal. De mooie combinaties die we vorige keer zagen, hadden nu plaats gemaakt voor ouderwets boerenkoolvoetbal. Boerenkool in september is verwarrend voor onze gestructureerde hersenen. Het credo “de bal is je vriend’, was even vergeten en vervangen door ‘de bal is een te hete bitterbal die je toch in je mond stopt’. De meiden deden ontzettend hun best, maar verloren sneller de bal dan hun eigen schaduw.

Gelukkig kende de tegenstander dezelfde uitdagingen. De naam Always Forward was in die zin wat ongepast en besloot ik op advies van Daan te vervangen voor “Only sometimes Forward, but mostly Backward”.

Gelukkig koelen ook hete bitterballen af en vielen de brandwonden mee. Onze meiden begonnen elkaar na verloop van tijd beter te vinden. Dat resulteerde in wat kansen en corners. Oh ja, die corners moet ik het even over hebben. We hadden dus donderdag op de training met een groepje even geoefend met een variantje. Dat ging best aardig, maar dat was wel zonder een tegenstander. Nooit gerealiseerd dat een tegenstander best wel in de weg kan lopen. Nou goed, dat ging dus helemaal mis. 15 minuten trainingstijd verbrast.

En dan moet ik het ook even hebben over de assist. Assists zijn soms mooier dan het doelpunt zelf. Dat gold wat mij betreft ook voor de assist op de 1-0. Jin Wen versloeg haar tegenstanders op snelheid en schoot mooi binnen. Maar mensen, die pass van Daisy was er één van ongekende schoonheid. Een pass over 30/40 meter diagonaal over hun verdediging heen. Precies zoals je het als coach in je hoofd hebt als de bal haar voetje verlaat. Geweldig. Wilde ik even kwijt.

Van enige opluchting of rust binnen of buiten de lijnen was nog geen sprake. Onze verdedigsters besloten unaniem dat het nog spannender moest worden. De lieverds hadden wat moeite om de bal goed te raken. Die ging alle kanten op behalve de goede. Lastig met hongerige aanvalsters in de buurt. Dat leidde tot enkele grote kansen voor “Only sometimes Forward, but mostly Backward”. Bente, de lat en een portie Geluk met Mayo voorkwamen een gelijke stand bij rust.

Tijd voor een bakkie limo en koffie, tips en tops van de coaches en tijdelijk lagere hartslag. Dat werd ook al chaos omdat de meiden de donderspeech van een coach in de kleedkamer naast ons veel interessanter vonden.

Na rust was de eerste grote kans voor de tegenstander. Bente was ook nu belangrijk door een inzet van een doorgebroken speelster te stoppen. Daarna kregen de meiden weer de controle terug. “Ren Jin Wen Ren” maakte na een mooie pass van Isa de 2-0.

Daarna kwamen er nog kansen over en weer. Het was een wonder dat er niet meer gescoord werd. Blokkers kreeg de meeste kansen, maar kwam ook een paar keer nog goed weg. “Only sometimes Forward, but mostly Backward” kreeg de bal er niet in mede dankzij een redding op de lijn van Alysa, haar handelsmerk. Als coach kun je net zo genieten van een goede verdedigende actie als een mooi doelpunt. Haar goede relatie met de doellijn heeft de club laten overwegen om haar een bijbaan als lijnentrekker aan te bieden.

De golf van blijdschap aan Blokker-kant en bedroefdheid aan Forward-zijde na afloop was een bewijs dat beide partijen alles hadden gegeven en dat deze wedstrijd toch ietsje belangrijker is dan de andere wedstrijden. We komen elkaar ongetwijfeld in de toekomst weer tegen. Ik heb er nu alweer zin in.

Richard, bedankt voor het fluiten van deze titanenstrijd, Patrick bedankt voor het vlaggen en Patricia dank ik voor de mooie elftalfoto. Tot slot, publiek bedankt voor de aanmoedigingen. Jullie mogen weer trots zijn op jullie kroost.

Tot volgende week. Dan spelen we weer een derby en wel tegen Westfriezen. Never a dull moment.